وی صاحب بلخ بود و از امرا و بزرگانی به شمار می رفت که سلطان محمد خوارزمشاه در زمان حیات خود آنان را زندانی ساخته بود. ترکان خاتون که با حرم سلطان محمد و کودکان خردسال و نفایس خزاین قصد ترک خوارزم (در هنگام حملۀ مغول) داشت به این خیال که ف تنه مغول به زودی خواهد خوابید و سلطنت خوارزمشاهیان مستقر خواهد گردید این امرا و بزرگان را که عمادالدین نیز از آنان بود، به آب جیحون انداخت تا مبادا بعدها مدعی خوارزمشاهیان گردند. (از تاریخ مغول عباس اقبال ص 43)
وی صاحب بلخ بود و از امرا و بزرگانی به شمار می رفت که سلطان محمد خوارزمشاه در زمان حیات خود آنان را زندانی ساخته بود. ترکان خاتون که با حرم سلطان محمد و کودکان خردسال و نفایس خزاین قصد ترک خوارزم (در هنگام حملۀ مغول) داشت به این خیال که ف تنه مغول به زودی خواهد خوابید و سلطنت خوارزمشاهیان مستقر خواهد گردید این امرا و بزرگان را که عمادالدین نیز از آنان بود، به آب جیحون انداخت تا مبادا بعدها مدعی خوارزمشاهیان گردند. (از تاریخ مغول عباس اقبال ص 43)
علی بن ابی الفضل حسن بن ابی المجد، مکنی به ابوالحسن. از علمای امامیه بود. و از تألیفات اوست:کتاب الاشاره یا اشاره السبق الی معرفه الحق فی اصول الدین و فروعه العبادیه، که از طهارت تا آخر باب امر بمعروف و نهی از منکر است. نسخه ای از این کتاب که تاریخ کتابتش سال 708 هجری قمری است نزد شیخ اسدالله صاحب مقابس موجود بوده است. و این کتاب با چند کتاب دیگر بنام جوامعالفقه در ایران چاپ شده است. (ریحانه الادب ج 3 ص 101 از ذریعه ج 2 ص 99 و روضات الجنات ص 128)
علی بن ابی الفضل حسن بن ابی المجد، مکنی به ابوالحسن. از علمای امامیه بود. و از تألیفات اوست:کتاب الاشاره یا اشاره السبق الی معرفه الحق فی اصول الدین و فروعه العبادیه، که از طهارت تا آخر باب امر بمعروف و نهی از منکر است. نسخه ای از این کتاب که تاریخ کتابتش سال 708 هجری قمری است نزد شیخ اسدالله صاحب مقابس موجود بوده است. و این کتاب با چند کتاب دیگر بنام جوامعالفقه در ایران چاپ شده است. (ریحانه الادب ج 3 ص 101 از ذریعه ج 2 ص 99 و روضات الجنات ص 128)